[Yedyny]

DOLNOŚLĄSKIE MENNICE
Andrzej Manasterski

Mennica w Głogowie ( Glogovia, Glogau ) rozpoczęła działać w 1248 roku jako mennica książęca. Pierwszy etap jej działalności zakończył się w 1318 roku. Powstały tu zarówno brakteaty jak i pierwsze na Śląsku kwartniki. Od 1340 roku, z przerwami do XV wieku , emitowano monety miejskie. W latach 1503 – 1506 w Głogowie działała mennica księcia Zygmunta Jagiellończyka, póżniejszego króla Polski. W niej w 1505 roku póżniejszy król Polski przeprowadził śląską reformę monetarną, w wyniku czego pojawiły się tzw. „białe grosze”. Produkty głogowskie nazywane były „bochnarami”, od mincmistrza – Jerzego Andrzeja Bonera który zarządzał mennicą głogowską w tym czasie.Reforma Jagiellończyka polegała na ujednoliceniu systemu monetarnego obowiązującego na Śląsku z systemem w Polsce. Nie przetrwała ona próby czasu ale był to jeden z elementów świadczący o związkach ( w tym przypadku pieniężnych ) Śląska i Korony Polskiej. W latach 1623 – 1625 emitowano w mennicy głogowskiej drobne monety miejskie oraz cesarskie Ferdynanda II. Przekazy źródłowe informują o znanych w sumie ośmiu mincmistrzach oraz dwóch dzierżawców ( Piotr Geldner, w 1624 roku oraz Jakub Jamnitzer w 1625 roku) jacy przewinęli się przez mennicę głogowską w czasie jej funkcjonowania.